Allan Campbell - 15.12.22

Le leithid bhrataichean linn a’ Phrìomhaire Thatcher rim faicinn air na sràidean a-rithist cha b’ iongnadh ’s dòcha ceannard na buidhne Seirbheis Comhairle, Rèite, agus Eadar-Bhreith (ACAS) a ràdh gum feumte modh-obrach nas fheàrr a lorg! Tha an dùthaich air starsaich geamhradh de mhì-thoileachas le stailcean gan gairm ann an caochladh raointean cosnaidh. Le cosgaisean bith-beò agus connaidh air a dhol am meud mar a tha iad, air uachdar suidheachaidh far nach robh tuarastail air atharrachadh mòran fad grunnd bhliadhnaichean, chan eil a’ mhì-riarachas na iongnadh. Tha atmhorachd eaconamach na annas dhan mhòr-chuid den fheadhainn as òige de shluagh na dùthcha leis mar a bha riadh an airgid cho ìseal fad bhliadhnaichean, agus tha grad-àrdachadh den t-seòrsa a th’ ann an-dràsta na annas agus na adhbhar iomagain. Tuigear an dragh a dh’fhaodadh a bhith air feadhainn a ghabh iasadan nuair a bha riadh ìseal, mu  bhuaidh na h-atmhorachd air na thig orra a phàigheadh gach mìos. Ach ’s e an t-adhbhar dragha as motha gu lèir gum bheil a rèir coltais àireamh mhòr den t-sluagh, fiù ’s mòran a tha ann an cosnadh làn-ùine, mar-thà aig ìre bochdainn a tha gam fàgail an eisimeil charthannais gus iad fhèin ’s an teaghlaichean a chumail a’ dol.

 

Ged is cinnteach nach tuig ann an da-rìribh ach neach a dh’fhuiling, neo tha fulang, dòrainn bochdainn dachaigh den t-seòrsa, saoilidh mi gun tuigear mar a dhùisgeas fearg mar thoradh air faireachadh dìth comais an trioblaid a leasachadh. Ciamar, toiseach an dàrna mìle bliadhna, gum bheil teaghlaichean ann an tè de na dùthchannan as beartaiche san t-saoghal ann an èiginn acrais is blàiths? Tha sin cha mhòr do-chreidsinneach! Ach ged a tha fìrinn tric searbh ’s i an fhìrinn a th’ innte agus tha i na masladh! Aig an aon àm chan eil ionmhas a’ fàs air na craobhan neo a’ tighinn leis a’ mhuir-làn, agus mar a tha mi air a ràdh iomadh uair roimhe cò bhiodh farmadach ris an luchd-poilitigs a tha an urra ri bhith a’ roinn an sporain phoblaich. Ach thagh iad fhèin an dreuchd agus an dleastanas a tha na lùib, agus tha cor slàinte agus beatha a’ mhòr-shluaigh aig bàrr na sreath uallaichean sin, cuide ri dìon na Rìoghachd.  Chan urrainnear daoine fhàgail fuar is acrach, agus saoilidh mi gum feum Ministearan a bhith faiceallach nach tig cùisean gu ìre stailc nàiseanta mar a tha ceannard tè de dh’aonaidhean na rèile air a bhagairt mar-thà. Tha e mar dhleastanas air Ministearan an Riaghaltais stiùireadh agus ceannas a ghabhail air na roinnean sam bheil ùghdarras aca, agus saoilidh mise gum bheil e gu tur mì-reusanta seasamh air ais mar a tha a’ tachairt a-nise is iad a’ fàgail uallach rèite air tuarastail is cùmhnantan sheirbheiseach poblach gu tur air na buidhnean-fastaidh.

 

Na toilich do mhiann gus am feuch thu do sporan their an seanfhacal, ach ma tha rèite gu bhith ann feumar co-luadar fosgarra, deònach, agus sgiobalta bho gach taobh!

 

Referring to the reappearance of Thatcher-type placards on our streets as wage strike protests escalate, the chief executive of ACAS commented that there had to be a better way of doing things.  Following many years of static interest levels and corresponding wage levels it is not surprising that a dramatic energy cost rise and a cost-of-living increase resulting in a fast inflationary cycle have taken people by surprise and have already pitched many into poverty.

 

Public sector pay and conditions are a guide and balance for private sector wage levels as well, so the present level and scale of dissatisfaction is worrying and I believe government should not flippantly dismiss the threat of a national strike.

 

Ministers are appointed to lead their departments, and where government controls funding of public bodies I don’t believe it is good enough for ministers just to sit back and require employers alone to settle these levels of seriously damaging industrial actions.